Lesotho

We vertrokken zaterdag om 6u richting Lesotho. Na 2 uren rijden kwamen we aan bij de grens. Stempeltje op het pasport en weg zijn wij! Eenmaal de grens overgestoken kwamen we terecht in hun "hoofdstad", dat eerder leek op een heel grote township. Toen we verder reden uit de stad, kwamen we algauw het prachtige landschap van Lesotho tegen. De prachtige bergen en wondermooie valleien maakten ons sprakeloos. Hoewel de bakkie steady door de bergen reed, had de wimpie toch wel wat moeite om erdoor te geraken. Toen we aangekomen waren in ons dorp 'Semonkong' keken we onze ogen uit. Geen auto's, wel paarden en ezels. Geen mooie bakstenenhuizen, wel hutjes met een stro dak. De verblijfplaats was wel heel mooi. We sliepen in hutjes van 8 personen en Wim en kris sliepen bij andere mensen op de kamer. Na dat we ons geïnstalleerd hadden, zijn we gaan wandelen in de bergen. We genoten allemaal van de wandeling. Op het einde zagen we de bekende waterval van Lesotho. Aan die waterval hebben we gezellig onze picknick opgegeten. Eens we terugkwamen van de wandeling stond er een kroegentocht op de planning. Maar het zou Lesotho niet zijn moesten er geen ezels aan te pas komen. Dat was heel tof en we hebben het grootste plezier gehad. Na de kroegentocht hebben we braai gegeten en hadden we gezelschap van een Amerikaanse man en Lesothaanse vrouw, die bij Kris en Wim in de kamer sliepen. De dag erna mochten we onze eigen activiteiten kiezen. Sylke en Hanne kozen voor een abseiling. Met een touw van boven naar beneden afdalen langs de waterval was een hele belevenis. Amber, Indra, Yentl en Thibo kozen voor te gaan paardrijden tussen de bergen. Phebe, Seppe, Wim, en Kris zijn gaan vliegvissen. Rond 15u vertrokken we terug richting Bloemfontein. Toen we terug in de hoofdstad van Lesotho waren was het helemaal anders dan de heenweg. Er was veel verkeer en alle auto's kwamen van alle kanten. Het was wel spannend om dat eens mee te maken. Eens terug in onze lodge zijn we allen als een blok in slaap gevallen!

Quote van het weekend: "Tie Bah!" Dit zeiden de begeleiders tegen de ezels als ze sneller moesten lopen.